Het was een gezellige en informatieve avond voor de aanwezigen, waaronder zich leden van SV Someren en Handbal Someren bevonden. Henk Manders, lid van de commissie Normen en Waarden van SV Someren, schreef onderstaande recensie over de voorstelling:
Positief coachen.
De voorbereidingen; de proloog.
Op vrijdagavond 4 november j.l. vond in de kantine van SV Someren een bijzondere gebeurtenis plaats. Uit Apeldoorn was de technicus die het licht en het geluid verzorgde vertrokken, uit Nieuwegein kwam de hoofdrolspeler en uit Tilburg waren de moeder en haar puberzoon afgereisd. En ze werden verwelkomt door Margreet Oosterbeek, verkleed als kantinebeheerder, Marc Weekers, geschminkt als lid van het jeugdbestuur en medeorganisator en door leden van de Commissie Normen en Waarden van SVS, die op decorontwerpers leken.
De wedstrijd; uitvoering.
Theater heeft veel raakvlakken met voetbal. Denk maar aan de toeschouwers, die zich kunnen identificeren met de spelers. Het veld dat in feite een podium is, het gezamenlijk zweten van de spanning en de, vaak, onbekende afloop.
De vormgeving van de acteurs liet niets te wensen over, ook al omdat ze het stuk vijf keer per week spelen in Nederland en België, en omdat er een professionele houding is ontwikkeld. Er waren rolwisselingen tussen vader en zoon, prachtige zang en eenvoudig gitaarspel, vaste teksten, schitterende improvisaties en soms ontroerende lijfcontacten. Een typetje veranderde vlot in een karakterrol, het publiek werd er actief bij betrokken en na afloop was er veel voldoening en waardering. En dat alles voorzien van licht en geluid, zoals dat zelden vertoond is in onze kantine.
Inhoudelijk ging het gespeelde verhaal over positief coachen. De kracht van theater is dat je dan met het omgekeerde werkt, het negatieve dus benadrukt. Een goed toneelstuk moet immers pijn doen omdat het een genadeloze kijk op de werkelijkheid laat zien en horen. En die werkelijkheid ging over foutief coachen. De ouders die overkritisch, schreeuwerig en drammerig, overbezorgd of ongeïnteresseerd waren, kwamen prima uit de verf. Maar het ‘winnen-ten-koste-van-alles’ vormde misschien wel het hoogtepunt. De puber haakte af, besloot met dit soort voetbal te stoppen. In het fraaie boekje staat immers dat kinderen de volgende drie momenten van belang vinden: genieten van het spelletje zélf, plezier maken met elkaar en genieten van je eigen ontwikkelingen.
De derde helft; de epiloog.
Nagenieten, met koffie, thee of iets dergelijks en met stof tot nadenken. Toch nog één kritische noot: wat jammer dat er zo weinig toeschouwers waren en wat jammer dat zoveel mensen dit gemist hebben.
Namens De Commissie Normen en Waarden. Henk Manders.
