Datum
24 november 2018 17:00
Accommodatie
Onbekend
Mifano, “Mierlo Faalt Nooit”, dat is wel ff een binnenkomer bij je tegenstander. Van betrouwbare kringen had onze redactie te horen gekregen dat we rekening moesten houden met het meest zwaarste scenario. Veel indruk maakt zo’n battletalk niet echt, maar hij blijft wel rondhangen in de hoofden van de spelers als een mogelijkheid die zich voor kan doen. Uit onverwachte hoek kregen we in dit wankel moment steun van de Goed Heilig Man. Met een surprise voor achter de kiezen voor elke speler en een prachtig gedicht dat vol passie werd voorgelezen door een van onze oudste en trouwste Veteranen Toon, betraden we het groene heiligdom.
We waren er klaar voor. Velen, ook zij van de tegenstander, hadden zich gewapend tegen de kou. De wedstrijd lag meteen vanaf het begin al open. Later zou er nog veel meer open liggen, maar dat kon niemand nog voorzien.
De eerste echte kans kwam gauw genoeg voor ons team, toen Marciano de linkerflank van Mifano het nakijken gaf en links buiten de zestien de bal voor kon geven op Antoni die zich rechts had opgedrongen. De aanname was net even te weinig geconcentreerd, anders hadden we het Falen van Mifano al vroeg in mogen zetten.
Maar zoals altijd, vergaat het degene die een te grote bakkus hebben niet zoals ze zich het hadden voorgesteld. Onze echte tweede aanval werd in de zestien gekeerd door de aanvoerder en steunpilaar van de achterhoede van Mifano. De bal werd op het halfveld overgenomen en wat er allemaal met Frank aan de hand was zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen, maar onze sturende kracht binnen onze defensie liet zich compleet in de luren leggen door het breekijzer dat Mifano als nieuwe spits had opgesteld. Met een gemak waarmee een mus zijn staartje schudt, kon de spits door onze achterhoede breken en zijn tocht met succes afronden in een eerste doelpunt.
Een tweede ongeveer zelfde moment deed zich niet lang daarna voor en weer mocht de spits van Mifano genieten van zijn scoringskwaliteiten. Wat volgde was een battle of the fittest. Na een geplaatste lange bal door Frank vanuit de achterhoede op rechts, kon Marciano de bal voor de zestien aannemen. Op de huid gezeten door de verdediging van Mifano werd hij naar de rechterflank gedreven en kon daar de bal alsnog voorzetten. De bal miste Edwin en raakte de linkerpaal, maar werd vol op de voet verkeerd weggewerkt door de rechtsback van de tegenstander, waardoor we een tweede cadeautje kregen die middag.
De strijd ging zoals in de meeste wedstrijden van de veteranen het geval is zo’n beetje gelijk op. Een mooi kans werd er door Martien op het middenveld bevochten. Nadat hij zich had losgemaakt van zijn tegenstander, kon hij de bal voorzetten in de zestien en probeerde Antoni het werk af te maken. De bal moest teruggelegd worden op Peter, die vervolgens met een lange trap de bal voor kon geven op Rene. Een mooie kopbal van onze spits Rene was net niet zuiver genoeg om de gelijkmaker te worden.
De strijd ging verder. Mifano zette de thuisploeg onder druk. En met succes. De 1 – 3 achterstand werd via een mooi en tactisch uitgespeelde aanval gescoord. De mannen uit Mierlo gaven geen gas terug, integendeel, zij voerden de score op met een vierde tegendoelpunt voor de Veteranen uit Someren.
Na rust was de kracht van Mifano duidelijk minder geworden. De blessure van hun breekijzerspits op het einde van de eerste helft had al wat roet in het eten gegooid bij hen. Er werd bij ons beter gecombineerd en gebruik gemaakt van de gaten die er vielen in de defensie van Mifano. Marciano klapte er vrij snel een langs de overigens prima keepende doelman van de tegenstander, een mooi uitgespeeld doelpunt. Vervolgens begonnen we letterlijk en figuurlijk bloed te ruiken. De strijd werd feller. Antoni kreeg een loei van een kans om in te koppen. Een volgende actie van hem binnen de zestien miste doel en kon net niet door Rene worden afgemaakt, waarna de keeper bijna met bal en al door beide heren het doel in werd gewerkt. Hans onze scheids blies tijdig om erger te voorkomen.
Een afstandsschot van Mifano ketste af op de kruising. Uit alle macht werd er door beide teams een poging gedaan om de winst te behouden of alsnog binnen te halen. Marc kwam op onfortuinlijke wijze in contact met de doorgebroken spits van Mifano, waarna er letterlijk bloed vloeide op de groene kunstgrasmat. Felle reacties werden geuit, maar de verzorging en nazorg was voldoende om in rust de wedstrijd voort te kunnen zetten.
Een prachtige knal vrij voor de keeper van Marciano werd door de doelman op professionele wijze gekeerd. Mifano wankelde. De laatste aanval werd ingezet door Martien vanuit het middenveld en werd afgerond door hem in een afstandsschot voor de zestien op goal. Mooi tussen alle spelers van beide teams en uit het zicht van de keeper zwabberde de bal via de paal het doel in.
Mifano was net een maatje te groot geweest, maar het scheelde wel weinig.
Beeldmateriaal: Wim
Tekst: Marcel
Videoverslag SV Someren - Mifano
