Veteranen: Gewoon blijven voetballen!

Het lijkt wel of we nu al toe zijn aan een afsluitend BBQ-feest. We speelden zaterdag alsof we de week ervoor het kampioenschap al binnen hadden. Nou was dat gevoel evengoed weer erg verwarrend, omdat het bij ons eigenlijk nergens om gaat. Misschien was dat het! Iedereen liep natuurlijk na al die weken voetbal met de gedachte in het hoofd; “Wa was d’r nou ok alwir?”

Jeroen wist in ieder geval wél hoe het zat! Hij speelde de eerste helft mee met de tegenstander, omdat die met te weinig man moesten starten. Het liep gesmeerd bij Stiphout in de eerste helft, dat viel wel op. Bij ons daarentegen liep het stroef. Stiphout kreeg veel te veel de kans om de bal in de ploeg te houden. Hun eerste doelkans werd door Rene uiteindelijk weggewerkt over de zijlijn.

De eerste tegengoal was ’n frotgoal. Via een slap schot belandde de bal tegen de paal om vervolgens achter Marc in het doel te rollen. Het lukte ons niet om een vuist te maken. De tweede tegengoal werd vrij snel erna opgebouwd vanuit de middenlijn. De spits van Stiphout nam de bal prima aan en vervolgens werd deze jongen weggekapt en moest Marc kiezen voor één hoek, maar deze keer echter de verkeerde.

Wat volgde was een spel waarin wij steeds letterlijk achter de feiten aanrenden. Hier en daar ontstonden er kleine kansjes, maar dan moest er meteen direct daarna snel en rap worden gereageerd om een tegenoffensief tot staan te brengen. En er moesten grote stappen voor gezet worden! Te groot zelfs voor deze jongen, want aan de kop op de foto te zien is ie flink geraakt of beter gezegd gerekt die lies. Gin 18 mir, of hoe heet dat ook alweer! Onze persfotograaf Wim legt alles vast, niemand en niets ontgaat hem.

Maar we gaven de moed niet op. Hier en daar zorgde de hitte bij sommigen voor een verhoogde bloeddruk en werd er een basis gelegd voor een goeie en stevige derde helft met het nodige amusement. Daar deed Marc nog ff een schepje bovenop door een schot op goal via de paal in eigen doel te koppen. Het ging wel wat rap deze pot. Voor we er erg in hadden stonden we met 0 – 3 achter! Als redactie was het in de dug-out bijna niet bij te houden om alle feiten op een rijtje te verwerken. Was het nu Peter die de 4^e tegentreffer door de benen van Frank speelde of was het zijn tegenspeler. De beelden van Wim liegen niet helaas!

De 2^e helft werd er zwaar geschut ingezet. Borst vooruit en mouwen opstropen was het devies van onze coach tijdens de rust. Dat van die mouwen klopte wel, maar de borst vooruit lukte niet helemaal, dan maar de buik! Ralf bracht weer wat meer stabiliteit in de ploeg en Martien zorgde voor een steviger middenveld. Er ontstonden zelfs nieuwe kansen. Eerst voor Hans, die een kopbal maar net voorbij het doel van Stiphout zag vliegen. De kans van Marco die de bal net niet goed kon raken en de vrije kans om de eer te redden voor Antoni, die vrij voor doel toch maar besloot om de tegenstander te sparen en naast schoot.

Dus werd het tijd voor echt voetbal! Marciano opende de strijd over rechts, zette vervolgens een mooie assist neer en wie mocht het verhaal afmaken, Edje natuurlijk. Met een doortastende vastberadenheid wist híj de eer uiteindelijk alsnog te redden!

Foto – en filmmateriaal met special effects: Wim

Tekst: Marcel