Het eerste kampioenschap met ‘vechtvoetbalpromotie’ (1947)
- Kampioensfeest na 0-8 winst bij NWC
- Schandalige beslissingswedstrijd ontaardt in vechtpartij
- Strafschop toegekend NA AFLOOP van de wedstrijd!
In mei 1947 werd Someren 1 kampioen in de tweede klasse van de onderafdeling na een 0-8 overwinning in Asten. Weliswaar werd die zege behaald tegen NWC 3, maar het was voor de eerste keer dat een Somerens voetbalteam kampioen werd, dus de trots regeerde in Someren-Eind, waar de meeste spelers vandaan kwamen.
In Someren-Dorp, waar Henk Timmermans, Piet Rooijmans, Henk Robben en Toon Bukkems woonden, was men inmiddels bezig met de oprichting van een eigen voetbalclub.
Het kampioenselftal van 1947 (eenheid van tenue was er destijds blijkbaar nog niet). V.l.n.r.: Piet van Doorn, Hein van de Vijver, Henk Timmermans, Dorus van de Vijver, Felix Janssen, Piet Tielen, Piet Rooijmans, Bert van Doorn, Johan van Doorn, Harrie van Doorn, Henk Robben (de opa van ex-international Arjen Robben) en Toon Bukkems.
Promotiewedstrijden
Kampioen worden betekende vroeger niet automatisch promotie naar een hogere klasse. Meestal moesten er extra wedstrijden worden gespeeld om die gewenste promotie te bereiken. SV Someren was in 1947 ingedeeld in een poule met Milheeze en Stiphout. Alleen de winnaar promoveerde.
Milheeze eindigde onderaan na vier wedstrijden. Tegen Stiphout boekte Someren een verlies- en een winstpartij. Daarom moest een beslissingswedstrijd gespeeld worden op neutraal terrein in Aarle-Rixtel.
Die wedstrijd liep behoorlijk uit de hand.
Schandalige taferelen tijdens beslissingswedstrijd
Harrie Sauvé uit Someren-Eind was aanwezig in Aarle-Rixtel op 14 september 1947. De inmiddels overleden ooggetuige beschreef in 2009 zijn herinneringen aan die gedenkwaardige wedstrijd.
“Someren won de beslissingswedstrijd tegen Stiphout met 0-1. Die wedstrijd kreeg wel een eigenaardig staartje. Toen de wedstrijd was afgelopen en de spelers van Someren het veld verlieten, stapten de Stiphoutenaren naar de scheidsrechter om hem erop attent te maken dat hij hun tijdens de wedstrijd een strafschop had onthouden. Onder steeds luider protest en dreigementen van Stiphout besloot de scheidsrechter na de wedstrijd alsnog deze strafschop te laten nemen. De spelers van Someren keerden terug op het veld en de keeper nam weer plaats in het doel. De strafschop werd genomen en tot ieders stomme verbazing stopte doelman Piet Tielen met een prachtige safe de bal, die keihard in de linkerhoek werd geschoten. De kopjes van de Stiphoutenaren gingen hangen en Someren was de terechte kampioen. Maar dat was nog niet alles; terwijl de spelers gezamenlijk het veld verlieten richting het café, waar de spelers zich moesten omkleden, gebeurde er nog iets. Ik liep tussen de spelers op het veld toen een Stiphout-speler voorbij Toon Bukkems rende en hem een klap wilde geven (wat overigens mislukte). “ Jongen”, reageerde Toon, “ ik voetbal al jàorre en d’r hi mij nog nooit iemes tigge m’n orre geslaage, mer gij toch zeker ók nie, snotneus!”
Het Peelbelang maakte destijds ook melding van een ‘gedenkwaardige, maar schandalige beslissingswedstrijd’.
Uit: Peelbelang 20 september 1947
