Column Normen en Waarden

2 juli 2022 13:15

‘Heb je nog één wens? ‘Ja, ik hoop dat ik mijn zestiende verjaardag mag vieren’. ‘Daar kan ik helaas niet voor zorgen. Nou, sterkte dan en nogmaals bedankt voor je fijne aanwezigheid in mijn lessen’. Hij gaf me een hand en de vingers voelden aan al harde botjes met vel. Hij keerde me zijn rug toe en keek nog één keer om. Zonder te lachen. Er viel niets te lachen.

Die jongen overleed enkele dagen later aan de gevolgen van kanker en hij heeft zijn zestiende verjaardag niet gehaald. Ik heb hem vier jaren in de lessen gehad, ongelooflijk optimistisch totdat hij het trieste bericht kreeg; ter dood veroordeeld. En toen nog vol goede moed tot hij de oneerlijke strijd verloor. Graatmager, een hoofd vol vraagtekens en verdoofd door de pijn en het toekomstperspectief.

Waar haalt iemand het lef vandaan om het woord ‘kanker’ in een opwelling op een voetbalveld te gebruiken? ‘Het is een emotionele reactie’ verontschuldigde een verdediger zich. ‘In ons team heeft niemand kanker’ legde de middenvelder uit. ‘Kom op zeg, mag je dat ook al niet meer roepen? vroeg de aanvaller zich dom genoeg af.

Ik had maar één reactie. ‘Zullen we op bezoek gaan naar een ziekenhuisafdeling waar de kankerpatiënten hun laatste uren doorbrengen?’. Nee dus.

Het is duidelijk dat het woord ‘kanker’ verbannen moet worden van de sportvelden. Trainers, leiders, ouders, supporters en medespelers: spreek iemand aan die het tóch gebruikt.

Namens De Commissie Normen en Waarden.

Henk Manders.