Verloren spelers

Hoe kun je dit verhaal lezen?
De positie van een speler wordt aangegeven evenals enkele bijzondere kenmerken.
Daarnaast zijn er ook persoonlijkheidstrekken die het moeilijk of onmogelijk maakten om in de blauw-witte kleuren te mogen spelen, een soort normen want ‘Doe maar normaal’ staat hoog in ons vaandel. Ook zijn er de waarden, individuele belangen die iemand waardevol vindt.
De helft van de vertelsels is op waarheid gebaseerd, de andere helft bestaat uit leugens en de derde helft bestaat uit fantasieën.
De lezer kan zelf wel beoordelen tot welke categorie iets behoort.

In het doel zou Wilfred Teurlings staan. Het was een vrij lange doelman, die het hele strafschopgebied beheerste maar die ieder moment van de dag begon te steggelen. Over de lengte van de cornervlag, over de temperatuur van de chocomelk, over de fluit van de scheids (hij eiste dat dit een dwarsfluit zou moeten zijn) en zo kan ik nog wel twee keer drie kwartier doorgaan.
Wat waren, hij is inmiddels overleden, zijn waarden?
Assertiviteit, erkenning krijgen en geven en het steunen van goede doelen.  Jammer dat hij zo vaak ruzie zocht en naar mijn mening heeft het bestuur hem terecht niet als lid geaccepteerd.

De rechtsback had Bennie van der Lek kunnen zijn. Hij was een groenogige, éénbenige en razendsnelle boerenzoon uit Deventer, die met zijn familie naar de Peel emigreerde om daar gouden helmen, of iets anders te zoeken.
Brutaal, niet op zijn eigen back gevallen, egocentrisch en hij had als wens dat er in de rust koude schotel zou worden geserveerd. Wat vond Bennie waardevol? Intuïtief kunnen zijn, spontaan kunnen reageren en hij was een échte doorzetter.
Toch afgewezen, vooral door de voorzitter, die in 1938 deze functie had.

Als ausputzer meldde zich in 1940 een zekere Helmut von Trier aan.
Hij had een geschubde huid, voetbalschoenen van zevenjarig krokodillenleer en daarin bevonden zich stalen neuzen.Deze stalen neuzen waren in de loop van de jaren verroest waardoor de tenen, die voorzien waren van edelstalen pinnen, ten onder gingen aan metaalmoeheid.
Von Trier was al zesenvijftig toen hij zich aanmeldde bij het secretariaat van SVS maar de toenmalige secretaris vertelde Hemut dan de club pas in 1944 zou worden opgericht. Einde verhaal.
Waarden: iets overhebben voor je medemensen, beleefd zijn en verantwoorde risico’s durven nemen.
O, ja! Helmut had een dikke vrouw die Bertha heette.
Later is de voetbalclub Bertha Berlin nog naar haar genoemd.

De voorstopper die het niet heeft gehaald heette Joris Biemans.
Joris was zelfmoordenaar van beroep en eveneens lijkenwasser. Hij was een overtuigd christen, die vlak voordat hij weer eens een poging deed om een einde aan zijn leven te maken, deed aan zelfbediening.
Tijdens het sollicitatiegesprek legde hij uit dat hij er niet voor terug zou schrikken om zelf voor lijken te zorgen als er een tekort zou ontstaan. Hij voegde de daad bij het woord en de commissie had weer één lid minder.Uiteraard werd J. afgewezen en uit wanhoop deed hij nog één poging.
En die mislukte. Waarden: ge-lijk-waardigheid, samenwerking en idealisme.

De Amsterdammer A.B. (de volledige naam is bij de schrijver bekend) had een grote bek en wilde dan ook persé op die plaats spelen.
Capsones waren hem niet vreemd en daarmee probeerde hij zijn onzekerheid te verbergen.
Arie blufte graag, was de achterneef en overbuurman van Gert Bals, speelde vals bij mens-erger-je-niet, vond dat hij recht had op een erelidmaatschap (bij voorbaat) en wilde met zwart geld de contributie vooruit betalen.Niet toegelaten dus.
Drie maanden later speelde hij in het vaandelteam van Ajax.
Belangrijke waarden: wijsheid, wilskracht en kwaliteit willen leveren.

Het middenveld bestond uit drie Brabanders en die waren allen vóór, tijdens of ná de jaren zestig geboren. Wie niet?
Rechtshalf Gijs Knoesters had geen zussen en geen broers en dus is het overbodig om dit op te merken.
Hij was een overtuigd vegetariër maar at wel vleestomaten (oude woordspeling) en hij had geen sterrenbeeld.
Tijdens het intakegesprek droeg hij een zwart balkje voor zijn ogen en toen de trainer hem vroeg om dat af te doen kwam er een ooglapje tevoorschijn en met het onbedekte oog knipoogde hij continu en bovendien kon hij met dat ene oog dubbel zien.
Even werd er getwijfeld aan zijn mogelijke lidmaatschap van SVS omdat Gijs zei dat hij op zondag helderziende was.
Gijs vond belangrijke waarden: ‘Bekijk het ook eens door de ogen van een ander’, een blind vertrouwen hebben in elkaar en kunnen focussen.

Stefan Adriaans (midhalf) was voorstander van een elftal dat ook meteen een raad van elf zou zijn.
Hij stelde als eis dat hij de prins van het gezelschap zou worden maar daardoor ontstond een ruzie met de laatste middenvelder, Koos Prins, een familielid van Co Prins.
Stefan had altijd natte handen, een papegaai op zijn stuitje zitten en hij had heel grote oren die bij tegenwind goed voetbal onmogelijk maakten.Hij liet zich, qua waarden, vooral leiden door rust, rechtvaardigheid en een gezond perfectionisme.

Koos was kleurenblind en speelde de bal soms naar de tegenstander, hij was de eerste speler die hoge druk kon zetten (hij droeg een hogedrukspuit) en lezer, zeg nou zelf, dat zijn redenen om spelers te weigeren. Waarden: competitiegericht, complimenteus en controle houden (de drie c’s dus).

Bert van Asten meldde zich in 1976 aan en onmiddellijk viel op dat hij een tatoeage in zijn maag had, dat hij zich uiterst arrogant kon opstellen en dat hij aan iedere voet vijf tenen had, behalve op zondag. Bert had een lichte vorm van outisme, in combinatie met thislexie. Zinvolle waarden waren voor hem vrijwilliger willen zijn, creatief kunnen handelen en zelfdiscipline. Zijn arrogantie heeft hem helaas genekt.

Rechtsbuiten was Evert van der Linden, een kopsterke flankspeler, schoenmaten 40 t/m 46, Engelse dropveters in zijn schoenen, stilettohakken aan zijn kisten en dus ook een vlijmscherpe voorzet. Rook naar brandend maagzuur en was van mening dat SV Someren voor hem de rode loper kon uitleggen. Evert was verslaafd aan roken en om af te kikken plakte hij daarom een nicotinepleister op zijn mond. Behoeft geen verdere uitleg. Waarden: geluk, de liefde en eenvoud.

De spitspositie zou worden ingevuld door Bruce Mc Lester, een Schot, die zijn sporen verdiend had in de Schotse competitie. SV Someren had in die tijd een grote naam en die was in heel Europa bekend. Bruce wilde graag een verdere ontwikkelingen doormaken en hij koos voor de velden aan de Potackerweg, geen onlogische keuze. Mc Lester was vooral gecharmeerd door ons grote stadion dat gemakkelijk zeventigduizend toeschouwers kon bevatten en door de ondergrondse garages.Hij werd echter afgewezen omdat hij persé op de linkerbaan van de weg wilde rijden, ook op De Potacker-weg. Eén dag vóór de wedstrijd van het vaandelteam slikte Bruce een dobbelsteen in en als die de volgende dag in de wc-pot viel keek hij naar het aantal ogen dat bovenop lag en hij wist dat hij zo vaak zou scoren. Bruce vond het belangrijk om eerlijk te zijn, empathie te laten merken, enthousiast te kunnen reageren en (nieuwe) ervaringen op te kunnen doen. De drie e’s dus.

Linksbuiten zou ongetwijfeld de Italiaan B.Fiasco zijn geworden. Met zijn wat kinderlijk uiterlijk (B. staat voor Bambino) en mooie vrouwelijke trekken scoorde hij in Rome aan de lopende band. Maar tijdens een oefenwedstrijd, waarin hij zichzelf kon bewijzen, was er weinig sprake van lopen en een band met de andere spelers had hij ook al niet. Hij had een grote bijdrage kunnen leveren aan de generatie SVS-spelers uit de jaren tachtig en negentig maar zijn koppigheid, voorliefde voor te korte broeken, te koop lopen met zijn vierkante aambeien en zijn baard in de keel (écht waar) voldeden niet aan de verwachtingen van de sponsor. Positief waren zijn vaste waarden: respect, originaliteit, optimisme en warmte.

In al die beginjaren is er slecht één vrouw geweest die zich aanmeldde, Willy genaamd. Er was toen nog geen damesvoetbal maar Willy was zo dol op het spel dat ze er alles voor overhad om lid te worden. Zij liet een aanplakbaard en aanplaksnor aanbrengen en die groeide na verloop van tijd in haar huid waardoor ze zich écht moest scheren. Zij/hij kwam uit de Hei en hij/zij dat het sterrenbeeld waterman was oftewel een meerminneke. Willy was filosofische aangelegd en hij zei af en toe zinnen als ‘Ik heb nog nooit een vis zien huilen’ en ‘Water is alleen aan de buitenkant nat’. Met tranen in de ogen nam ze afscheid van de toelatingscommissie en jaren later is uit zijn/haar initiatief de damesafdeling van SV Someren opgericht. Willy had teveel belangrijke waarden om op te noemen.

Mogelijk zal ik in de toekomst nog informatie geven over reservespelers, bestuursleden, sponsoren, supporters en anderen. Uiteraard voorzien van eigenaardigheden.

Bedankt een aantal van jullie, voor de positieve reacties: fijn om te horen!!!!

Namens De Commissie Normen en Waarden.

Henk Manders.